دیدی توی عشق ،
یه لحظاتی هست که به درون خودت که
نگاه میکنی میبینی زیبا شده ؟
میبینی قشنگ شده ؟
به روحت که نگاه میکنی ،
احساس میکنی انقدر اوج گرفته که
انگار غیر از مردم دنیایی ؟
از طرف دیگه ،
توی تنهایی هم لحظاتی هست که
احساس میکنی روحت انقدر شفاف و
مقدس شده که دوست نداری
کسی واردش بشه ، نکنه یه وقت
بهش خدشه ای وارد کنه ؟
اولی رو که غیر از خودت مطمئنم ،
کسی تجربه و درک نکرده ،
دومی رو هم همینطور ...
اینروزها فهمیده ام برای رسیدن به ارامش تنها به رهگذرانی سلام کنم که فهمشان درجه ای بالاتر از صفر است ....درود
جواب پاراگراف دومت رو الان نمی دم امشب قبل از اینکه این پستت رو بخونم نوشته بودم
البته حتما این سوال رو از من نپرسیده ای تا جوابش رو از من بخواهی:))