دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ

بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...

دفـــتـــر ســیـــب و درخــت چـــهـــل بـــرگ

بــنــویــســیــن دفــتــر ســیــب و درخــت چــهــل بــرگ ، بــخــونــیــن آرامــشـــــگــاه ...

پاراگرافِ تنهایی

 

 

 

 

 

 

 

ناشر مجله می پرسه : 

پاراگراف اول داستانت در باره تجاوزه برادر به برادره ، 

این چه ربطی به بقیه داستان داره ؟ 

 

میگم : تا چند نفر از کسایی که خونده بودنش ، 

اینو نگفته بودن خودم همچین فکری نمی کردم ، 

من موقع نوشتنش توی یه دنیای دیگه سیر می کردم ، 

اصلا به این چیزها فکر نمی کردم . .. 

ادامه میدم : شما تو این پاراگراف تجاوز می بینی ، 

من سپر بلا شدن یک برادر رو برای برادر دیگه میبینم ، 

اونم توی لحظات آخر قبل از برخورد یه بمب و اینکه برادر بزرگتر 

شرایط رو درک کرده و داره خداحافظی مرگ میکنه از برادرش . .. 

 

در طول صحبتم با سر " نه " میگه و وقتی حرفم تمام میشه میگه : 

اشتباه می کنی ، داره بهش تجاوز می کنه . .. 

و برای تایید حرفش دلیل میاره : 

تو سالهای ابتدایی جنگ به خاطر فشار عصبی ناشی 

از جنگ ، این اتفاق زیاد توی خانواده ها می افتاد ... 

 

داستان رو میده دستم و میگه این 

قسمت تجاوز رو درست کن تا قابل چاپ بشه ، 

و میره ... 

 

 

این تازه در مورد داستان و حرفیه که خودم نوشتم و  

اینطوری یه نفر اصرار داره برام توضیح بده که منظور منِ 

نویسنده از نوشته ام چی بوده . .. 

و روزهای من سرشار از آدمهاییه که در یک کلام ; 

نمیفهمن چی میگم ... 

 

 

 

 

 

هر جقدر

 

 

 

 

 

هر چقدر هم که دنیا کوچیک باشه ، 

هر چقدرم که گرد باشه ، 

 

باز از هم دوریم ، 

باز به هم نمی رسیم .. . 

 

 

 

 

 

حرف مفت

 

 

 

 

 

حدسم درست بود متاسفانه ، 

آزمایش هم جواب داد متاسفانه ، 

تقریباً همه کسایی که دم از تنهایی میزنن ، 

باید با شرمندگی بگم حرف مفت میزنن ... 

 

البته اینطوری به حقیقت نزدیکتر شدیم ، 

اصلاً اسم اون وضعیت تنهاییه ، 

و از اسمش پیداس که کسی که ادعای  

بودن تو این موقعیت رو داره ، 

واقعاً توی چه شرایطیه ... 

 

وقتی یکی میگه تنهاس ، 

و تنهایی رو هم میفهمه و داره اونو نفس میکشه ، 

چه توی نت ، 

چه دنیای ورای نت ، 

حقیقتاً تـــــنـــــهـــــاســـــت   ... 

 

 

 

 

 

فریاد در سکوت

 

 

 

 

 

روی کاغذ هم میشه سکوت کرد ، 

و حرفی که در این سکوت گفته میشه رو ، 

فقط کسی میشنوه که سکوت رو ، 

خوب میشناسه و درک کرده ... 

 

و دلم میخواد به هر کسی که فریادِ 

خفه شده در این سکوت رو میشنوه بگم : 

 

تنهایی داره دیوانه ام میکنه ، 

دلم داره می میره به خدا ، 

دلم یه صمیمیتِ پاک ، 

یه صمیمیتِ وفادار و متعهد ، 

یه صمیمیتِ همیشگی و موندگار میخواد . .. 

 

این به خدا توقع زیادی نیست  ... 

 

 

 

 

 

ایرانی الاصل ؟

 

 

 

 

 

طبق اولین قانونهای قانون اساسی ایران* ، 

رهبر ایران و مقامات گردن کلفت 

باید ایرانی الاصل باشند ، 

راستش سالهاست به این فکر می کنم که  

رهبر فعلیمون که سیده ، 

اینم یعنی اصل و نسبش می رسه به 

حضرت زهرا (ع) ، خوب این یعنی عربه دیگه ... 

 

 

 

*حالا شاید همون اولی نباشه ، اما همچین  

قانون و ماده ای داریم ، شک نکنین . 

 

 

 

 

امشب فکر کنم اون رگ خردادی بودن و 

چند شخصیته بودنم حسابی متورم شده !!! 

 

 

 

 

 

و

 

 

 

 

 

 

 

                                                  آنــروز تــــو بـــا سـیـبـی در دســت ، 

                                                  به رویـای شیرین بهشتی ام آمدی ، 

                                                  و مـــرا بـه کـابـوس زمـین آوردی . .. 

 

                                                  و 

 

                                                   امـــروز تـــنـــهـــا تـــو مـــی تـوانی ، 

                                                   مـــرا از ایـن کـابـوس تلخ بـرهـانـی ، 

                                                  بـــا انـــاری ســـــــرخ در دســـت .. . 

 

 

 

 

 

 

 

گرسنه و سیر

 

 

 

 

 

از قدیم گفتن : 

 

برای حکومت به این دو جماعت ، 

عرب رو سیر نگه دار و عجم رو گرسنه  ... 

 

برای پی بردن به ایجاز این جمله کافیه 

به ایرانِ سیر قبل از انقلاب و 

ایرانِ گرسنه امروز نگاه کنیم ، 

و همینطور به شیخ نشینهای سیرِ پایین خلیج فارس . . . 

 

 

اینم از اونها بود که نفهمیدم چی شد گفتم . 

 

 

 

 

 

وقتی نیستی ...

 

 

 

 

 

وقتی نیستی تا بخوانی ، 

کلماتم در بیکرانه کاغذ ، 

احساس غریبی می کنند  ... 

 

 

 

 

 

فرار از تنهایی یا پناه به آن ؟

 

 

 

 

 

برام جالبه که از هر ۱۰ وبلگی که میرم ، 

۶-۷ تاشون از تنهایی میگن و 

از تنهایی گله میکنن ، 

توی نظرات هم همین وضع ادامه داره . .. 

 

اما عجیب اینه که ۹۹٪ همین افراد از 

گذاشتن ایمیلشون فرار میکنن و به شکلی از  

بر قراری ارتباط دوری میکنن . .. 

 

این یعنی دلخستگی یه ارتباط از دلخستگی تنهایی بیشتره ؟ 

( و ترجیح میدیم توی تنهایی بمونیم ؟ ) 

 

این یعنی از تنهایی گفتن و گله کردن هم مد شده ؟ 

( و واقعاً تنها نیستیم ؟ ) 

 

این یعنی ما توی نت هم نقاب میزنیم و به هم دروغ میگیم ؟ 

 

ما هم برای دیگران ، دیگران حساب میشیم ، 

چرا حاضر نیستیم رفتارهای خودمون رو توی 

ارتباطهای قبلی ( حتی فقط آخرین ارتباطمون ) 

مرور کنیم و ببینیم چکار کردیم که جنس متفاوتمون* 

( چه آقا ، چه خانم )ترجیح میده توی تنهایی 

بمونه ولی وارد یه ارتباط جدید نشه ؟ 

 

 

 

* به نظر من جنس مخالف وجود نداره چون ما آفریده شدیم 

تا همو کامل کنیم و این نشونه مخالفتی با هم نیست ، 

و تنها چیزی که هست تفاوتهای فیزیولوژیکی و روحی ماست ، 

که ما رو از هم متفاوت می کنه ... 

 

 

 

 

 

دارم نوار ...

 

 

 

 

 

دارم نوار یه جلسه ادبی رو پیاده می کنم رو کاغذ ، 

حساب کردم هر ۵ ذقیقه اش نیم ساعت طول میکشه ، 

آخه گوینده اصلیش خیلی این شاخه اون شاخه 

می کنه و وسط جمله میپره یه جای دیگه . .. 

 

خسته ام کرده . 

۱۰۰ دقیقه اس و ۶۰ دقیقه دیگه اش مونده ...